Á mjög bágt. Herra Hamlet viðrist ekki vilja hætta að plaga mig. Potar og klípur. Bara ekki á þann hátt sem ég vill að hann poti og klípi. Sumir fá nekt aðrir fá leiklistarverkefni. Sanngirni er ekki hluti af hinu venjulega lífi. En á meðan sumir fengu herra Hamlet þá fékk ég Macbeth sem var ágætis uppbót verð nú bara að segja það.
Hannah and her sisters. Mæli með henni vegna Dian Wiest og Elliot. Woody Allen er auðvitað alltaf góður vinur þrátt fyrir marga stóra persónugalla. En eins og Bhaer sagði: "We are all hopelessly flawed."
Quote vikunar: Verna: Shouldn't you be doing your job?
Tom Reagan: Intimidating helpless women is my job.
Verna: Then go find one, and intimidate her.
Jarðaför og rigning. Dofi niður í tær. Hin hinsta kveðja.
72. "Death be not proud, though some have called thee"
by John Donne
DEATH be not proud, though some have called thee
Mighty and dreadfull, for, thou art not so,
For, those, whom thou think'st, thou dost overthrow,
Die not, poore death, nor yet canst thou kill me.
From rest and sleepe, which but thy pictures bee,
Much pleasure, then from thee, much more must flow,
And soonest our best men with thee doe goe,
Rest of their bones, and soules deliverie.
Thou art slave to Fate, Chance, kings, and desperate men,
And dost with poyson, warre, and sicknesse dwell,
And poppie, or charmes can make us sleepe as well,
And better then thy stroake; why swell'st thou then;
One short sleepe past, wee wake eternally,
And death shall be no more; death, thou shalt die.
Ja þetta var hreinlega of gott til þess að sleppa því:
Dick Solomon: I want ceaseless joy and never-ending passion like Romeo and Juliet.
Mary Albright: They both wound up dead.
Dick Solomon: Antony and Cleopatra.
Mary Albright: Dead.
Dick Solomon: That couple from Wuthering Heights.
Mary Albright: Insane and dead.
Dick Solomon: F. Scott Fitzgerald and Zelda.
Mary Albright: Drunk, insane, and dead.
Dick Solomon: Tristan and Isolde.
Mary Albright: Abgeschossen.
Dick Solomon: Aha, Siegfried and Roy.
Mary Albright: Okay, one.
- 3rd Rock from the Sun
Undarlegt að vita að ég hafi haldið hafa séð hann á skíðum......
Já, það er komið á hreint. Hurt með Johnny Cash er orðið nýja uppáhalds lagið mitt. Lýg því ekki að það komu tár þegar ég sá myndbandið fyrst. Svo mikill sársauki og biturleiki, svo mikil innlifun. Þetta er frábærasta uppgötvun síðari tíma. Góður rythmi, uppbygging og söngur. Ætla að fara hlusta á það aftur. Uss.
Quote vikunnar:
"I can't listen to that much Wagner, ya know? I start to get the urge to conquer Poland." - Woody Allen as Larry Lipton in Manhattan Murder Mystery
Þetta fjandans vandamál með tímann er gjörsamlega að stela frá mér vitinu. Hvert fer tíminn? Held að það sé lítill djöfull sem stelur honum og geymir hann í rúmminu hjá sér. Eins og sandkorn í sahara þá flaug tíminn fram um þrjá mánuði. Þetta er ekki sanngjarnt. En oh jæja, aftur kominn í óreiðuna.
Lag mánaðarsins er Hurt með Johnny Cash. Veit um eitt korn sem verður mjög ánægt með þessa játningu.
Verð víst í algjörri einangrun yfir helgina að reyna að klára nám, verð að rumpa þessu út úr mér. Og henni mun síðan ljúka á vægast sagt niðurdrepandi nótum með jarðarför á sunnudaginn. Úff finn það á mér að þetta mun ekki verða joyous helgi, ekki einu sinni jolly.
En oh jæja, Internal Affairs með Andy Garcia og Richard Gere verður að duga í kvöld. Horfi alltof lítið á bíómyndir hérna. Uss, mátti ekki tala um Film noir í dag því að ég vissi hvað það var. Pirringur. Sorglegt hvað fáviskan er mikil um bíómyndir, reyndar er það mikil synd. The Big Sleep ætti að vera skylda!!!
